خوش اومدی ...

بعد از 6 ماه انتظار دیگه واقعا داشتم افسرده و نا امید می شدم . همه ی آزمایش ها و بررسی ها نشون میداد که مشکلی نیست و دکتر می گفت که تا یکسال کاملا طبیعیه ولی من دیگه صبرم سر اومده بود. دوست داشتم خیلی زود بیای پیشم. از ماه پیش وقتی دیدم این فکر و خیالا فایده ای نداره گفتم به خودمون استراحت میدم و میسپارم به خدا . بعد از تعطیلات عید میرم پیش یه دکتر خوب تا ببینم چیکار میشه کرد تا تو رو زودتر داشته باشم. این یک هفته اخیر اصلا شب ها خواب نداشتم . انگار یه جورایی حست کرده بودم . مرتب بدون اینکه چیزی بدونم از خدا تشکر می کردم . دیشبم که تا صبح تو خونه راه میرفتم . صبح رفتم بیرون و یه بی بی چک خریدم . اومدم خونه . بابایی خواب بود . تست رو انجام دادم. مثبت بود و بهم میگفت تو پیشمی . از خوشحالی نمیتونستم جلوی اشک هامو بگیرم. داشتم خدا و شکر میکردم و اشک میرختم. 

یه دفعه بابای از صدای گریه من از خواب بیدار شد و اومد پیشم. بیچاره خیلی ترسیده بود . بغلش کردم و بهش گفتم . خیلی خوشحال شد. بعد با هم رفتیم و آزمایش دادیم. 2 ساعت منتظر بودن برای اطمینان از وجود نازنین تو خیلی سخت گذشت ولی بالاخره مطمئن شدم که دارمت. 

قل قلی مامان خیلی دوست دارم ...